Aralık ayinin ikinci Cumartesi günü 'Dünya Rakı Günü' olarak
kutlanır.
Rakıseverler birbirlerine hediye verir.
Gidip de başkalarına 'Dünya Rakı Günü diye bir şey mi var?' diye sormayın,
çok ayıplarlar.
Balığı bol, mevsimi soğuk, geceleri uzun ve **harflerinden 'rakı' yazılabilen yegane ay olan Aralık** ayının ikinci
Cumartesisi Dünya Rakı Günü olarak kutlanır.
Bir kayda rastlanmamakla beraber Bekri Mustafa'nın da Aralık ayının ikinci Cumartesi gecesi doğduğu rivayet edilir..
Bu özel gün aynı zamanda yılbaşının şenlikli bir provasıdır. Dünya Rakı Günü, Türkiye ve Dünya sathına yayılmış, tüm
rakı severler tarafından 2006'dan beri coşkuyla kutlanır Yıllar sonra tarihler böyle yazdığında,
'Ben ilk günden beri kutluyorum' deme sansınız olsun :)
'RAKININ da muhabbeti olur mu?' diyenler çıkabilir. O meyhanelerde gördüğünüz rakı masaları aslında muhabbet, sohbet masasıdır,
Bektaşi der ki : Rakı ağızdan değil, kulaktan içilir.Biz ona içki değil, dem deriz!'
RAKININ kitabini yazan Deniz Gürsoy, rakının nasıl içileceğini değil 'Rakının nasıl içilmeyeceğini' yazmıştır. (Oğlak Yayıncılık) Oturursun masaya, garson bir şişe rakı getirir, mezeleri sıralar,
kadehini doldurur, içersin! HAYIR, rakı öyle içilmez...Rakının nasıl içileceğini, ya da nasıl içilmeyeceğini bilelim.
Rakı güneş batmadan içilmez.
Rakı yalnız başına içilmez,
duvara bakılarak içilmez,
rakı keyif için içilir,
dertlenmek için içilmez,
rakı sohbet için içilir.
Rakı, sakadan, nükteden, işletmeden anlamayan bayır turplarıyla içilmez.
Rakı gürültüyle içilmez.
Rakı çabuk içilmez, içip masadan kalkılmaz.
Rakı sofrasında fazla yemek yenmez, mezelerle yetinilir.
Rakı sofrasında sigara küllüğüne zeytin çekirdeği, sıkılmış limon kabuğu
konmaz,
Rakı kadehine önce rakı, sonra su, daha sonra da buz konur; bu sırayı bozarsanız, anason kadehin üzerine çıkar, rakının hem tadı hem keyfi kaçar.
RAKININ ana mezeleri dışında, ekstra mezeleri de vardır, bir de 'göz mezesi' vardır ki....tahmin ettiğiniz değil, bakin o nedir? :
Yahya Kemal, her aksam sofrasını 'kuş sütü eksik' kurdurur, ama çoğuna el bile sürmezmiş...
Lakin sürsün, sürmesin hepsi hesaba yazıldığı için şef garson, şaire, şimdiki deyimle 'kıyak yapmış', sofraya kırmızı turp koymamış... Yahya Kemal gelmiş, oturmuş masaya söyle bakmış garsonu çağırmış: 'Nerede kırmızı turp?' 'Efendim dikkat ettim yemiyorsunuz da...' 'Ben sofraya konan her şeyi yemek zorunda değilim, onların bazıları benim
göz mezemdir!' demiş..
RAKI için çok şey söylenir, yazılır, ama Necip Mirkelamoğlu' nun 'Rakınamesi' de unutulur gibi değildir;
*
'Nükte, cinas anlayan;
Ahengi bezme uyan;
İçip zırvalamayan;
İşte onadır rakı.'*
.
