Düzgün İnsan Olmaktan Uzaklaşıyor Muyuz?

Düzgün İnsan Olmaktan Uzaklaşıyor muyuz?

Türkiye’de suç oranlarında akıl almaz bir artış olduğunu, şiddetin toplumsal hayatın ayrılmaz bir parçası olduğunu, değer ölçüleri ortadan kalktıkça her alanda sığlığın, çıkarcılığın, düzeysizliğin toplumu çürüttüğünü her geçen gün daha artan oranlarda görmeye başladık.

Belki de Türkiye giderek dindarlaşmıyor, din bir göz boyama ve işlenen suçları örtme bahanesi olarak kullanılıyor:

“İki tip insan yaşıyor bu ülkede:
Düzenden yararlanarak daha fazla zengin olmak isteyenler ve gidişattan acı duyarak toplumu değiştirmeye çalışanlar.
Birinciler hiçbir şeyden rahatsız değil...
Hayatlarından memnunlar…
Toplumun zevkini geliştirme, niteliğini yükseltme, kibarlık, nezaket, insanca yaşam, onur, merhamet, olgunluk gibi kavramlara uzaklar…

Yaşamlarının amacı, daha çok yeme, daha çok içme, daha zengin giyinme, daha çok seks yapma, daha çok hava ve göbek atma olarak özetlenebilir.

Bir de köşelerine çekilmiş insanlar var.
Acı duyuyorlar...
Aslında azımsanamayacak sayıdalar ama sesleri çıkmıyor…
Bu çevrenin Türkiye’deki insanlardan bir tek talebi var: Herkesin düzgün insan olmasını istiyorlar.

Peki nasıl olacak?
İşin nasılı üzerinde sürekli ben düşünüyorum, belki pek çoğumuz gibi…

Etraftaki çürümüşlük, kokuşmuşluk, kendimi kurtardım nasılsacılık içimi acıtıyor, inanın!!!

Bulabildiğim tek cevap herkesin kendi etki alanı içerisinde iyi bir şeyleri yaygınlaştırmaya ve desteklemeye çalışması…

Başka ne yapılabilir, bilmiyorum ama düşünmeye devam ediyorum.

Belki annelerimizi, babalarımızı incelemeliyiz …
Türlerinin son örneği bu insanlar.
Onların iyiliğinden, dürüstlüğünden, insanlığından, birbirlerine olan sarsılmaz sevgisinden güç almalıyız.

Giderek yabancılaştığımız bir ülkede, değerlerin giderek eridiği bir dünyada, ailelerimize her geçen gün daha sıkı sarılmalıyız diye düşünüyorum.

Ailemize, sevdiklerimize, işimize, değerlerimize sarılmaktan başka ne yapabiliriz?

Ama yapmalıyız…

Öyleyse haydi bugünden, yarınlarımız için…