Şu an sana sarılmak için her şeyimi verirdim ?

Bir sağlık profesyoneli  çocuğu olmanın bedeli  bu olsa  gerek  …
Bir sarılmanın bu kadar özlemi  belki de
Ancak yaşanarak anlaşılabilir,

Noldu,
Neden,
Nasıl  diye bile düşünemeden araya giren set oldu bu pandemi...

Bir çocuğun dünyaya seslenişi,
Duyuyor muyuz,
Ne kadar?

Bizler sağlıklarınızın en iyi hizmet sunucularıyız,
Ancak  bu kadar…

Takdiriniz, minnetinizden daha kıymetliydi ilk başta ,
Şimdi  yetmiyor,  gücümüz kalmadı belki de ,
Yorulduk …

Yer değiştirme şansımız  yok,
Oyuncu değişikliği için yedekte olan meslektaşlarımız da artık yok…

Üstelik  kayıplar,
Hastalık nedeniyle  aramızdan ayrılan o kadar çok meslektaşımız var ki
Savaşta  şehit düşen askerler gibi…


Şu anda sana sarılmak için her şeyimi verirdim diyen kızıma,
Sabret diye söylediğimde,
Yanıtı sadece şu oldu;
Anne, nereye kadar ?
Ağlayarak, haykırarak …
Burnumun direği sızladı inanın.
Ben de çok özledim çünkü …

Bu pandemi dönemi bir savaş ise ki, öyle, bu savaşın en önünde savaşan askerleriz ve öyle de olması gerekiyor. Ancak yorulduk, nolur anlayın, tükenmek bize yakışmaz biliyoruz, ancak sesimizi  duymanız yetmiyor artık, bizler sizlerden farkı değiliz ki insan olarak…

Sağlığınıza  özen gösterin,
Bizlere saygı duymanızdan çok daha kıymetli…
Bzileri sadece, bizlerin yerine koyduğunuzda kendinizi anlayabilirsiniz!

Hayat  sizin hayatınız,
Bizler sadece  onun nöbetçileriz…

Nöbetimize dahil olunuz,

Sağlıkla,
Sevgiyle,
Güvenle…