Travma Bize Ne Yapar?

TRAVMA BİZE NE YAPAR, Biliyor muyuz?

Nobel ödüllü yazar Rabindranath Tagore, her sabah duasına aynı sözlerle başlar:

“İzin verme tehlikelerden esirgenmek için dua etmeme, bırak onlarla yüzleşme cesaretini toplayayım.”

“İzin verme acılarımın yatıştırılması için yakarmama, bırak onlara hükmedecek yüreği bulayım.”

“İzin verme, amansız kurtuluş kaygısıyla kıvranmama, özgürlüğümü umuda olan sabrımla kazanayım.”


Kırılganlık üzerine şiirleriyle ünlü Tagore’nin savaşçılarınkini andıran duası aklımızı karıştırabilir. Ama onun bilgeliğini, yıllar sonra Amerikan Psikoloji Derneği sayfalarında satır aralarında yer almış .

Şöyle ki;

Bazı yetişkinlerin, travmatik deneyimlerin ardından kişisel olarak gelişerek çıktığı gözlemlenmiş.

Ancak genel kanının aksine, olumsuz olay esnasında özdayanıklılığı yüksek kişiler, bu gelişimi gösteremeyebiliyorlar.

Yani, psikolojik narinlik, travma sonrası gelişme ihtimalimizi yükseltiyor aslında.


Travma sonrası gelişim ve kırılganlık arasındaki ilişkiyi irdelemek için travmanın bize ne yaptığını anlamamız gerekir.

Peki

Travma bize ne yapar, biliyor muyuz ?

En çok ihtiyacımız olanları bizden uzak tutar.

Travma, en önemli üç varsayımımızı parçalar:

1. Dünyanın güvenli olduğuna yönelik varsayımımız.
2. Hayatın anlamlı olduğuna dair varsayımımız.
3. Kendimizin değerli olduğuna dair varsayımımız.

Peki nasıl oluyor da psikolojik olarak daha narin yetişkinler gelişme gösteriyor der gibi olduğunuzu düşünüyorum.

Dayanıklı olduğumuzda, olumsuz deneyimin ardından daha çabuk toparlıyoruz. Varsayımlarımız parçalanmıyor o durumda.

Ama psikolojik olarak narin olduğumuzda, yaşadığımız büyük yıkımla yüzleşmek ve bütün parçalanmış varsayımları tek tek gözden geçirmek zorunda kalıyoruz. Bazen acı çekerek, bazen de kırılarak…

Bu uzun ve sancılı süreçte içten bir şekilde yas tutmak için katlanılmaz olanla beraber oturuyor, kalan parçalarımızla yeni bir hayat yaratıyoruz.

Sağlık ve güçlü hissetmeye devam edeceğimiz günlere…