Yazı Boyutu:
İzin verilmeyeceğini
O da biliyordu.
Dört duvar arasında mutsuz olacağını
Bilmesine rağmen mırıldandı.
Kedi istiyorum
*
Kedi dediği, adını koyduğu Sakızıydı, sevdasıydı.
Sırdaşı, yoldaşı, yalnız yaşamındaki yanındaki nefesti.
Onu düşündüğü için, cezaevi otobüsüne bindirilirken yakınlarına acıyla gülümsemeyle iletti:
Kedi istiyorum
*
İzmir Büyükşehir Belediyesi Genel Sekreteri Pervin Şenel Genç, 436 gündür sürgülü kapılar ardında.
Her duruşma öncesi özgürlüğe umudu vardı.
Her mahkeme sonrası yıkıldı.
Sabırla, inançla bekliyordu.
Artık tutsaklığın bittiğine inanıyordu.
Ama son duruşmada da 17 kaderdaşı salıverildi.
O tekrar küflü ranzasına gönderildi.
*
Kedi istiyorum derken, içini yansıttı.
Evlenmemiş, çocuğu olmamasına rağmen her gün acıyı doğurduğunu
Bulunduğu yerde soruların yanıtsız, sıkıntının tesellisiz kaldığını
Akşam olunca özlemin burukluğunda herkesin kendine çivilendiğini
Yenilmişlik hissinin çöktüğünü
Yüreğindeki isyanın her saniye köpürdüğünü vurgulamak istercesine
Israrla tekrarladı; Kedi istiyorum
*
37 yıllık devlet memurluğunda başını işinden kaldırmamış, anasız-babasız, sadece kız kardeşi ve kedisi Sakızla paylaştığı yaşamında bir kez yurt dışına çıkan, Kaçma şüphesiyle salıverilmeyen Pervin Şenel Genç, anlamlı istemini mesaj olarak herkese gönderdi:
Kedi İstiyorum
*
Gelmeyecek, mırıldanıp kendini sevdirmeyecek kedi, aslında bir hayaldi.
Özlemleri umutsuzca paslandığı için bunu söylemişti
Çünkü
Üzerine düşen karanlığın kimliğini okuyamıyordu.
Harfleri rakamla, noktayı virgülle karıştırmaya başlamıştı.
Bildiklerini unutma paniğindeydi.
Ne olduğunu sorgulama yetisi azalıyordu.
Onun için Kedimi istiyorum
istemine sığındı.
*
61 yaşında, zorunlu emekliliğe dört yıl kala yaşadığı haksızlıklara itiraz yeri gökyüzüydü.
Geceleri de yıldızlar.
Geçmişi gözünün önünden dizi film gibi geçiyordu.
Tekrarlanan sahnelerde farklı ayrıntıları keşfediyordu.
Bunu anlatacak birine ihtiyaç vardı.
Aklındakini paylaştı; Kedi istiyorum
*
Ruhen zedelenmiş, belleği yara bere içindeydi.
Düşündü.
Tek kişilik çete, tek kişilik örgüt olarak çıplak kalmıştı.
Herkes gitmiş, bir tek o koğuşun kahredici dört duvarı arasına dönmüştü.
*
Alıştıkları ayrılmış, yeni arkadaşlar gelmişti.
Sonu nasıl olacak bilmiyordu.
Sadece dost, içten, somut bir nefes şarttı.
Ahhh bir kedisi olsaydı
İstedi ama olmayacak, olamayacaktı.
*
Gerçeğin diğer yüzünü düşündü.
Hangi kedi buraya gelmek isterdi?
Özgürlüğü özleyecek, sürekli isyan mı dinleyecekti?
*
Kabullendiği yalnızlığıyla karar verdi:
Kediyi evimde istiyorum
