ALMANYA'DA DOKTORKEN HASTA OLMAK

İzninizle Almanya’da bir doktor olarak bel fıtığı yakınmaları ve ameliyatı için yaşadığım süreci sizlere anlatmak istiyorum .

Aslında şimdiye kadar hiç sorunum yoktu . Belki de ufak tefek bel ağrılarını ciddiye almadığım içindi . Sanırım dikkatsizce bir hareket sonucunda , bacağa vuran , gözlerimden yaş getirecek kadar şiddetli kalça ağrısı yakınmalarım başladı.

Almanya’da hemen uzman doktordan randevu almak çok zor . Özel veya resmî sigortalı olan herkesin uzman doktor muayenehanelerinde ücretsiz muayene olma hakkı var . Ancak aylar sonraya randevu veriyorlar , üstelik eski hasta değilseniz yeni hasta kabul etmiyorlar . MVZ denen genellikle hastaneye bağlı polikliniklerde biraz daha erken randevu alabiliyorsunuz.

Ev doktorum ağrı kesici diklofenak enjeksiyonu yaptı ve ibuprofen reçetesi yazdı . Haftasonu bunlara rağmen ağrıdan kıvranmaya devam ettiğim için yaşadığım kasaba hastanesinin acil servisine gittim . Nöbetçi olarak sadece genel cerrahi asistanları vardı . Ortopedi ve beyin cerrahi uzmanları belli günlerde poliklinik yapıyorlar . Hastaneye yatarsam , ağrı kesici enjeksiyon yapabileceklerini söylediler . Pazartesi tekrar ev doktoruna gidip , beni nöroloji servisi olan bir hastaneye sevk etmesini rica ettim . Yakın kasabadaki nöroloji servisi olan bir hastanede , yatış için hastane acil girişinde ağrı içinde 2 saat bekleyip , sekreterden de “ Beklemeniz gerektiğini zaten biliyorsunuz , diyabetliyseniz yanınızda yiyecek de getirmeliydiniz “ ifadelerini duyduktan sonra , bir nöroloji asistanı tarafından muayene oldum . Hiç bir motor fonksiyon bozukluk olmadığını , bu yüzden MR çekilmesinin anlamsız olduğunu; ancak hastane sevki olduğu için yatmam gerektiğini söyledi ve İbuprofen gibi analjeziklerin ( ağrı kesicilerin ) nörojenik ( sinirsel ) ağrılara yararlı olmadığını söyleyerek Gabapentin ve kas gevşetici ilaçlara başladı.

Ağrılarda bunlara rağmen azalma olmamıştı . Ertesi gün hastanede vizit yapan Oberarzt ( uzman - başasistan ) tekrar yaptığı nörolojik muayenede sol bacakta hafif kuvvet kaybı ve patella ( diz kapağı) reflexinde azalma saptadı . Bunun üzerine ayni gün öğle üzeri MR çekildi . Sonucunu ancak ertesi sabah vizitte söylediler . Büyük bir lezyon olduğunu ve cerrahi gerektiğini ve bunun için en yakındaki Koblenz şehrinde nöroşiruji kliniği olan bir hastane ile görüşeceklerini söylediler . Yine akşam 18 ‘e kadar haber alamadım . Tam akşam yemeğine başlarken nöbetçi asistan yarım saat içinde ambulansın gelip beni Koblenz’e götüreceğini söyledi .

Ambulans 20 de geldi . 21 de Koblenz ‘deydim . Gece yine yabancı ( zaten Almanya’da hastanede çalışan doktor ve hemşirelerin çoğu benim gibi yabancı , El Salvador’dan Nijerya’ya her ülkeden çalışan var ) bir asistan nörolojik muayene yaptı .

MR görüntülerini bana da göstererek lezyonun büyük olduğunu ve mikroinvaziv ( küçük delikle laparoskopi ile ) yerine açık ameliyat gerektiğini söyledi . Felçten , menenenjitten , tromboemboliye kadar beni bile korkutan olabilecek tüm komplikasyonları , riskleri ve oranlarını sözlü ve yazılı anlatarak onam formunu imzalattı . Anestezi onam formunu da doldurdum .

Genel anestezi ile operasyon sonrası serviste bir gün yalnız ayağa kalkmamam gerektiğini söylediler . Burada refakatçide olmadığı için yatağın başındaki herşeyi kontrol eden kumanda üzerindeki ( yatağın pozisyonu , ışıklar , TV , radyo kanalları, ) acil hemşire çağırma düğmesine basmam gerektiğini söylediler . Güler yüzlü , ilgili , her soruma yanıt vermeye çalışan düğmeye basınca mutlaka geleceklerini söylediler .Ancak gece uyanınca , bana söylenmeyip ; yatağın başındaki komidinin içine konulan kumandayı bulamayınca kalkıp kendi başıma tuvalete gidince doğrusu biraz bozuldular.

Hastanede genellikle bizdeki gibi refakatçi ve çok sayıda ziyaretçi olmadığı için , insanlarda yüksek sesle konuşmadığı için gürültü yok . Televizyon da kumandaya takılan , günlük 3 Euro’ya kiralanan kulaklıkla dinleniyor.

Özellikle akşam yemeğinde Türkiye’deki yemekleri özlüyorsunuz . Çünkü burada akşam yemeğinde çay , kahve ile birlikte iki dilim ekmek , küçük tereyağı , bir iki peynir ve salam dilimi veriyorlar.

Ertesi gün beyin cerrahi yanıma geldi ve açık ameliyatta , omurga kemiğinin bir bölümünü kırarak ulaştığı diskin dağılan küçük parçalarını da mikroskopla arayıp çıkarmaya çalıştığını söyledi. Üç hafta sonrası Türkiye ‘ye bir kongrede sunum yapmam için gitmem gerektiğini söylediğimde , yolculuk için erken olacağını , oluşabilecek nedbe dokusuyla , gerekebilecek tekrar operasyonun oldukça zor olabileceğini söyledi . Yaşımı ve sporcu olmadığımı da düşünerek , Türkiye’den değerli meslektaşlarımın da önerilerine uyarak uçak biletini aldığım halde çok özlediğim ülkeme gelmekten vazgeçtim . Koşullar uygun olursa belki de sunumumu online yapabilirim .

Sağlıklı günler dileğiyle hepinize saygı ve sevgilerimi sunuyorum